قهوه – انتخاب من

 انواع دانه های قهوه

دانه قهوه بسته به منطقه و شرایطی که در آن رشد کرده اند از نظر اندازه، شکل، رنگ و طعم متفاوت هستند. طیف طعم ها و عطرهای منحصر به فرد بین گونه های منطقه ای به اندازه انواع شراب موجود از تاکستان های مختلف گسترده است. برای کشف دانه مناسب ذائقه شما ارزش آزمایش با انواع مختلف را دارد. بیشتر آنها به دو دسته اصلی روبوستا یا عربیکا تقسیم می شوند.

عربیکا

قهوه عربیکا به دلیل طعم لطیف و اسیدیته کم آن نسبت به روبوستا برتری دارد. این رقم در ارتفاعات بالاتر رشد می کند و رشد آن دشوارتر و پرهزینه تر است. این کارخانه‌های پرکار و کم بازده، دانه‌ای با تقاضای بالا تولید می‌کنند که با قیمت بالاتری به فروش می‌رسد.

روبوستا

قهوه روبوستا نسبت به عربیکا طعم اسیدی و تندتری دارد و همچنین میزان کافئین بیشتری دارد. روبوستا را می توان در ارتفاعات پایین تر، در آب و هوای گرمتر و با رطوبت کمتر کشت کرد. از آنجایی که روبوستا محدودیت‌های کمتری برای رشد دارد و معمولاً طعم کمتری دارد، معمولاً با قیمت پایین‌تری نسبت به دانه‌های عربیکا فروخته می‌شود. بیشتر دانه تجاری که در بازار انبوه عرضه می شوند از انواع روبوستا هستند.

تفاوت قهوه عربیکا و روبوستا

قهوه برشته شده

برای تهیه دانه قهوه سبز برای دم کردن، ابتدا باید آن را بو داد. دانه‌های قهوه با حرارت خشک و با هم زدن دائمی برشته می‌شوند تا از گرم شدن یکنواخت اطمینان حاصل شود. طیف روست ها از قهوه ای طلایی روشن تا ظاهری تیره و تقریبا سیاه متفاوت است. تغییر زمان روست کردن بر روی طعم، عطر و رنگ قهوه دم شده تأثیر بسزایی دارد. اگرچه سطوح مختلفی از روست کردن وجود دارد، اما می توان آنها را به سه دسته اصلی تقسیم کرد: روشن، متوسط و تیره.

نور

دانه های سبک لطیف ترین طعم ها را ارائه می دهند و اغلب می توانند اسیدی تر باشند. از آنجایی که طعم بو داده کمتری وجود دارد، طعم اصلی دانه اجازه از بین می رود. دانه ها یا گونه های با کیفیت بالا با طعم های بسیار متمایز اغلب با نور بو داده می شوند تا طعم اصلی آن برجسته بماند. این دانه ها خشک به نظر می رسند، زیرا دانه تا جایی که روغن استخراج می شود حرارت داده نشده است. کباب های سبک عبارتند از: رست های دارچینی، آمریکایی و نیوانگلند.

متوسط

دانه‌های بو داده متوسط رنگ قهوه‌ای شکلاتی، سطح خشک و طعم کامل خواهند داشت. این دانه ها اسیدیته کمتری نسبت به دانه کم بو داده و طعم کمی شیرین و برشته دارند. به دلیل طعم متعادل و اسیدیته، این روست محبوب ترین در بازار عمده قهوه تجاری است. رست های متوسط به نام های شهر کامل، صبحانه یا روست معمولی نیز شناخته می شوند.

تیره:

قهوه بو داده تیره تا زمانی که قندها شروع به کاراملی شدن کنند و روغن ها شروع به بالا آمدن روی سطح دانه کنند، روست می شود. بسته به تیرگی روست، دانه  کمی براق یا ظاهری روغنی دارند. طعم دانه تیره بو داده قوی، دودی و گاهی تند است. طعم اصلی دانه بر طعم بو داده چیره شده است و به همین دلیل از دانه ها با کیفیت پایین تر اغلب برای روست های تیره تر استفاده می شود. اگرچه این روست ها اسیدیته پایینی دارند، اما اغلب به عنوان تلخ توصیف می شوند. دانه هایی که در دسته تیره قرار می گیرند عبارتند از فرانسوی، وینی، ایتالیایی و اسپرسو.

مخلوط ها:

برای دستیابی به پروفایل های طعم منحصر به فرد، بسیاری از بو داده ها ترکیب های سفارشی دانه را با دو یا چند سطح بو ایجاد می کنند. این عمق طعم و پیچیدگی را فراهم می کند که با یک روست نمی توان به دست آورد.